gusle su mu ruke, gudalo mu kama
vene su mu strune, melodiju tvore
prateći žalopojku uma što se slama
u bolu pod sečivom, u krvi i klanju
u finišu bezumlja, na vrhuncu noćne moreSedi ludi guslar na dželatskom panju
- vrišti, a glas njegov mrtvo nebo ore
- u pravcu neme noći
ravnodušnog meseca
diže svoje ruke
krvlju oblivene
pod pritiskom nemoći
njegov glas se preseca
ustaje, uz muke
u ništavilo da krene
