Seksualni diskurs u književnosti)

Zanimljiva je (...) već sama struktura Kordićeve knjige, koja počinje analizom, u (...) lakanovskom ključu, srpske erotske poezije, odnosno pete knjige “Srpskih narodnih pjesama” koje je priredio Vuk Stefanović Karadžić, pa preko analize Bokačovog “Dekamerona”, Markiza de Sada, Marsela Prusta, “Dnevnika” Laze Kostića, “Nepodnošljive lakoće postojanja” Milana Kundere, “Uvoda u drugi život” Mirka Kovača, “Belog hotela” D.M. Tomasa, da bi bila zaključena teorijskim delom pod naslovom “Tragovi seksualnog uma”. Velim da je već sam Kordićev izbor zanimljiv, jer ukazuje na njegovo nastojanje da ne samo jedan izuzetno slojevit teorijski model zasnuje na našoj još uvek tradicionalizmom opterećenoj teorijskoj sceni i kulturi uopšte, nego da upravo ovaj alternativni teorijski model primeni u analizi samih izvora naše kulture i pismenosti (književnosti).

Upravo zbog svoje teorijske ekskluzivnosti Kordićeva knjiga nije svesno namenjena širokoj čitalačkoj publici, ali – kao što sam već rekao – povodom ranijih Kordićevih knjiga i naročito ogleda “Subjekt teorijske psihoanalize” – Kordićev usamljenički rad predstavlja jedno od najznačajnijih dostignuća naše teorijske misli na području psihoanalize i teorije književnosti

(Odlomak iz prikaza, Nenad Daković: Uživanje i jezik, Radoman Kordić: “Seksualni diskurs u književnosti”, “Politika”, 18. oktobar 1997.)