(Tumačenje književnog dela)

Od kada je počeo da objavljuje svoje knjige sa raznovrsnim temama: književno-istorijskim, filosofsko-antropološkim, psihoanalitičkim, etnološkim (...) Kordićeva misao postala je i ostala trajno prisutna u srpskoj, i šire, u jugoslovenskoj javnosti. Složen u fakturi, polemičan u svojim korenima, otvoren i izazovan, Kordićev diskurs je ostao, sa ovim istim kvalitetima, poznatim iz njegovih ranijih knjiga, i u njegovoj najnovijoj knjizi koja nosi, koliko ambiciozan naslov: TUMAČENJE KNJIŽEVNOG DELA, toliko i ambicioznu nameru, da nas sprovede kroz književna dela većine ili gotovo svih  poznatijih srpskih pisaca od sredine i druge polovine XX veka (sa izuzetkom prva dva eseja koja služe autoru kao pogodan uvod da objasni suštinu svoga teorijskog pogleda u tumačenju književnih dela koje je izabrao da obradi.

Knjiga je podeljena u četiri dela, od kojih tek četvrti nosi naslov cele Kordićeve knjige. Taj četvrti deo je upravo ključ za razumevanje piščevog kritičkog postupka u prilazu sadržini i strukturi romana koje tumači, pa smatramo da bi za čitaoca Kordićeve knjige bilo možda korisno da svoje čitanje otpočne s kraja, upravo od “tumačenja” naslova cele knjige.

(Odlomak iz recenzije, Vladeta Jerotić – Radoman Kordić: TUMAČENJE KNJIŽEVNOG DELA)