Karađorđeva kasarna

Kao sedište Vrhovnog Vožda, Karađorđa Petrovića, Topola je u prvom srpskom ustanku bila i sredotočno mesto najviše vojne komande. U njoj je bila i glavna vojna rezerva oružja, municije i baruta, a uz stalnu vojnu posadu i iskusne oficire koji su obučavali vojsku, kao i dobrovoljce koji su tu pristizali iz svih krajeva Srbije, uvek je bilo vojske na okupu. Nema podataka o tome gde se nalazila Karađorđeva kasarna, ali je vrlo razložno pretpostaviti da se ona upravo na mestu na kojem se danas nalazi zgrada koju narod odvajkada zove Karađorđeva kasarna. Obnavljajući kao vladar topolski grad, Karađorđev sin knez Aleksadar je, po svoj prilici, samo obnovio ili iz temelja podigao kasarnu koja je tu bila za Karađorđeve vladavine. Ovo je tim logičnije pošto u vreme vladavine kneza Aleksandra nije postojala u Srbiji stajaća vojska (nju će tek kasnije ustanoviti knez Mihailo Obrenović). Kasarna je spratna građevina, zidana kamenom i pokrivena ćeramidom. Duž cele istočne strane postavljen je spratni trem na sedam drvenih stubova. Gornji trem, kao pravi orijentalni doksat, omogućuje izvanredan pogled na Karađorđev grad i Olenac. U prizemlju je bila konjušnica a na spratu iznad nje prostorija - sala za kavaliriste. U manjim odajama u severozapadnom krilu kasarne su bili amurluk ( prostorija za smeštaj konjske opreme), soba za konjušare, ostava, kuhinja i soba za starešine. Od topolske bune 1877 god. kada je bila izložena licitacionoj prodaji, Karađorđeva kasarna je promenila više vlasnika i imala više uporednih namena. Sada je stavljena pod zaštitu i služi za kulturno-umetničku delatnost omladine i amatera u Topoli i kulturne programe (književne večeri, poetske recitale, guslarske priredbe).